Herziene uitleg ontslagvergoedingen in grensoverschrijdende situaties

Sinds 15 juli 2014 is in het OESO-commentaar een richtlijn opgenomen over de fiscale behandeling van ontslagvergoedingen. In paragraaf 2.7 van het OESO-commentaar bij artikel 15 van het OESO-modelverdrag wordt opgemerkt dat toerekening van een ontslagvergoeding in algemene zin (volgens arbeidscontract of wetgeving) kan plaatsvinden op basis van de laatste twaalf maanden van uitoefening van de dienstbetrekking. In het besluit van 23 april 2015 is deze richtlijn, in het verlengde van jurisprudentie van de Hoge Raad1, als hoofdregel opgenomen.

Inmiddels is gebleken dat verschillende verdragspartners de twaalfmaandenrichtlijn niet als hoofdregel toepassen en een andere uitleg geven aan het OESO-commentaar dan Nederland.

In deze uitleg kan ervan worden uitgegaan dat de ontslaguitkering moet worden toegerekend overeenkomstig de diensttijd waarop de hoogte van de ontslagvergoeding is gebaseerd. Doorgaans is dit de volledige diensttijd bij de werkgever die de ontslaguitkering betaalt. Als bijvoorbeeld door tijdsverloop het verloop van de dienstbetrekking2 niet (volledig) kan worden achterhaald en de juiste toerekening ook niet op een andere wijze in redelijkheid kan worden benaderd, wordt teruggevallen op de laatste twaalf maanden van de dienstbetrekking bij de betreffende werkgever.

Omdat een verschillende uitleg van het OESO-commentaar kan leiden tot situaties van dubbele belastingheffing en dubbele niet-heffing, acht ik het wenselijk aan te sluiten bij de hiervoor genoemde uitleg. Deze uitleg kan worden toegepast bij ontslagvergoedingen die zijn genoten na inwerkingtreding van dit besluit. Bij belastingaanslagen die op de datum van inwerkingtreding van dit besluit nog niet onherroepelijk vaststaan, kan de hiervoor beschreven uitleg worden toegepast mits een belastingplichtige op verzoek van de inspecteur kan aantonen dat dit niet leidt tot (gedeeltelijke) dubbele niet-heffing. Lees verder

Tegemoetkoming Rijnvarenden van kracht

Rijnvarenden in loondienst die tussen 1 mei 2010 en 31 december 2015 dubbele premies hebben betaald, bijvoorbeeld in Luxemburg en Nederland, kunnen onder voorwaarden de premies die zij in een ander land van de Rijnvarendenovereenkomst hebben betaald, terugkrijgen.

Sommige Rijnvarenden zijn tussen 1 mei 2010 en 31 december 2015 geconfronteerd met dubbele premies. Op basis van de Rijnvarendenovereenkomst moeten ze alleen premies betalen in Nederland. Vaak hebben hun werkgevers ook Luxemburgse premies ingehouden op hun loon. Daarmee hebben de Rijnvarenden feitelijk dus dubbele lasten betaald.

Vanwege bijzonderheden in het Luxemburgse systeem en hun feitelijke situatie, kunnen deze Rijnvarenden de in Luxemburg afgedragen premies niet terugvorderen. Luxemburg betaalt de premie alleen terug aan de werkgever en de werkgever is in veel gevallen failliet. Daarnaast is in veel gevallen de Luxemburgse termijn voor het aanvragen van premierestitutie verstreken. De minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid en de staatssecretaris van Financiën hebben aan de Kamer toegezegd om een oplossing voor deze groep te bieden. Die oplossing is er vanaf nu.

De groep die in aanmerking komt voor de tegemoetkoming zijn de Rijnvarenden die in deze periode geconfronteerd zijn met dubbele premies doordat hun werkgever in de verkeerde Rijnoeverstaat premies heeft afgedragen terwijl vaststaat dat Nederland de premies mag heffen. De Rijnoeverstaten zijn Luxemburg, België, Frankrijk, Duitsland en Zwitserland. De Regeling is daarom niet alleen van toepassing op Rijnvarenden met een werkgever uit Luxemburg, maar ook voor hen met werkgevers uit de andere Rijnoeverstaten; zij waren in die tijd aangesloten bij de Rijnvarendenovereenkomst. De problematiek speelt vooral in relatie tot Luxemburg.

Vragen? Hulp nodig? Laat het ons gerust weten!
LET OP: U kunt de tegemoetkoming tot uiterlijk 30 juni 2022 aanvragen!

Impact en gevolgen uitspraak Hoge Raad over vermogensrendementsheffing

Onderstaand een bericht van de Belastingdienst over de impact en de gevolgen van de uitspraak van de Hoge Raad over devvermogensrendementsheffing
De Hoge Raad heeft op 24 december 2021 geoordeeld dat het sinds 2017 geldende stelsel van vermogensrendementsheffing (box 3) in strijd is met het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (EVRM). De Belastingdienst onderzoekt op dit moment de gevolgen van deze uitspraak.

Stand van zaken
Wat we nu weten is dat de uitspraak gevolgen heeft voor alle aanslagen die op 24 december 2021 niet onherroepelijk vaststonden. Hieronder vallen aanslagen die vanaf 24 december 2021 zijn opgelegd, of nog moeten worden opgelegd en alle aanslagen waarvoor een bezwaarprocedure loopt. Dit gaat over aanslagen waarin inkomsten uit sparen en beleggen (box 3) zijn verwerkt. We werken aan een oplossing voor het herstel van deze aanslagen. U hoeft zelf geen actie te ondernemen.

Verder stoppen we tot nader order zo veel mogelijk met het opleggen van de aanslagen met inkomsten uit sparen en beleggen (box 3). Zoals in de kamerbrief door staatssecretaris Van Rij (Financiën – Fiscaliteit en Belastingdienst) is toegelicht, wordt in een aantal uitzonderingsgevallen nog wel aanslagen opgelegd. Hierin is nog geen rekening gehouden met de uitspraak van de Hoge Raad. We werken aan een voor burgers werkbare oplossing voor de uitvoering van het herstel van deze aanslagen. Ook hiervoor hoeft u nu geen actie te ondernemen.

Gevolgen voor mensen die geen bezwaar hebben gemaakt
Het is nu nog niet duidelijk of de uitspraak ook gevolgen heeft voor mensen die géén bezwaar hebben gemaakt en waarbij de bezwaartermijn is verstreken. Dat wordt op dit moment uitgezocht. Het kabinet zal besluiten hoe dit hersteld wordt en wie daarvoor in aanmerking komt. Als dit besluit is genomen, leest u hierover meer op onze website. Lees verder